تقویت روح

کوهنوردی رادر بالای کوه در ارتفاعات می بینی بدون اینکه شناختی ازهمدیگر داشته باشند چنان گرم و صمیمی با هم برخورد میکنندکه انگار چندین سال همدیگر را میشناسند وخیلی بی ریا وبی غل و غش با یکدیگر به مصاحبت و به گفتگو می نشینند و اطلاعات و تجارب خود را به همدیگر انتقال می دهند یا چناچه لقمه نانی و غذای ساده ای داشته باشند در تبق اخلاص نهاده و با هم میل می کنند یک حس مشترک و یک حس همگرایی ناشناحته ای کوهنوردان واقعی را به هم پیوند میدهد همه آنها میخواهند به اوج به قله و در نهایت به آن هدف خود برسند این هدف چیست این چه عشقی ست که آن فرد را با همه ی سختی و مشقت به نقطه هدف میرساند

ورزش کوهنوردی باعث شناخت انسان نسبت به فرهنگ انسانهای آن منطقه وبدست آوردن اطلاعاتی در مورد نوع سنگها وپوشش گیاهی و جانوری می باشد ما ایرانیان میخواهیم ضرب المثلی بزنیم خیلی چیزها را به صلابت و استواری کوه تشبیه میکنیم مثلا میگوییم فلانی مثل کوه ایستاده است یا میگویم که مگر کوه کنده ای تاریخچه ی کوهنوردی حرفه ای در ایران تقریبا به 70 سال میرسد از دیر باز انسانهای نخستین کوه ها و غار ها را جایگاه امنی برای خود میپنداشتند که در مقابل حیوانات و سیل و بارندگی و سرما و گرما و بلایای طبیعی آنان را درامان نگه میداشت و از دیر باز بلندی قله ها و کوه ها برای بشریک پدیده ای بشمار میرفت که افکار آنان را بسمت خلقت و آفرینش سوق میداد.

انسان وقتی که چندین ساعت با کوله ای از وسایل لازم بر دوشش و پیمودن مسیر چندین ساعته آن هم در اوج گرما در تابستان یا در اوج برف و سرما در زمستان وقتی به کوه میرود و سختی ها ی بالا رفتن و صعود کردن و تشنگی و بسیاری از مسایل دیگر را تحمل میکند وقتی که به هدف خود نزدیک میشود که همانا رسیدن به قله است به جای احساس خستگی احساس شور و نشاط ویک نیروی عجیبی نیز به او اضافه میگردد و انرزی می گیرد برای هر کسی لازم است برای یک بار هم که شده کوهنوردی را تجربه کند تا لذت جاذبه های طبیعی طبیعت را لمس کند و جزء برنامه های همیشگی زندگی خود قرار دهند ( ای کوه ها و صخره ها از تو سپاسگذارم که ضربه ها و گام های سنگینم را روی خود تحمل میکنی و دم بر نمی آوری ودرس صبر استقامت را به من می آموزی).